Ratowanie Vanji

*Podróż przez portal była dość długa. W tym czasie zabójca w końcu wyrwał sie demonowi. Oboje wylecieli w jakimś pomieszczeniu zbudowanym z kamienia. Nie było tu okien, jeno dwoje drzwi, no i teraz portal. Zabójca wyskoczył zeń zwinnie, a demon, nieuświadomiony wykeciał z rozpędem, chamując na podłodze, miękkim dywanem wyłożonej. Przejście zamknęło się za nimi. Wszystko tu pachniało wręcz magią. Był to mały salonik. Pod ścianami regały wyłożone księgami. Na środku wygodna kanapa, oraz dwa fotele. Dębowy zdobiony bogato stolik.*
Czy Ty zasze się tak wtrącasz? *Mruknął zabójca, patrząc na demona z góry*

Gość

*Otrzepał się i wstał powoli rozglądając się po pomieszczeniu* Nie chce aby Ojca straciła... *odparł krótko i szybko, po czym na mężczyznę spojrzał* Gdzie jesteśmy...

W mojej kryjówce... Zawieszeni pomiędzy planami istnienia... *Wzruszył ramionami* I nie martw się... Ojca nie straci... *Uśmiechnął się lekko* Mnie nie tak łatwo zabić...

Gość

Ciesze się z tego... *mruknął rozglądając się jeszcze chwilę* nie chce aby straciła kogoś tak bliskiego... a umiesz może stworzyć portal prowadzący stąd na polane...

*Vanja klęczała na polanie wyczekując ich. Zmarznieta zapłakana zrozpaczona. Bałą się odejść, bo być może przeżyli.*

*Uśmiechnął się lekko* Umiem... *Powiedział spokojnie. Przymrużył oczy i rozpoczął inkantacje. Wyciągnął z kieszeni czarny kryształ i rzucił go na podłoge. Roztrzaskał kryształ obcasem ciężkiego buta, a w rozbłysku jasnego światła, portal się kolejny otworzył. Tym razem w kształcie wiekich, czasrnych drzwi. Otworzył je i wrzucił weń demona. Sam pozostał w swoim zapasowym mieszkanku*

Gość

*Nie stawiał oporu gdy go "wyrzucił" wiedział że tam jest bezpieczny i to mu wystarczało*

*Demon wyleciał na polane, znów szorując brzuchem o podłoze. Wychamował tuż obok Vanji*

Gość

Głupie wrota... *mruknał znów wstając powoli, lecz gdy Vanje zobaczył odrazu lekki uśmiech na twarzy jego sie ukazał, mocno tuląc ją do siebie*

Tamlin gdzie tata *załkała i rzuciła sie na szyje demonowi*

Gość

Mówił coś o swojej kryjówce, w jakimś domu jest... *odparł szeptem, tuląc ją mocno do siebie* Kocham Cie.... *wyszeptał wprost do Jej uszka*

* uspokoiła się słysząc te słowa* oh Tamlin dziękuję że przyszedłeś po mnie i uwolniłeś *płakała i tuliła sie do niego* Kocham Cię *jej głos był słaby*

Gość

Musimy wracać do domu, zbyt wiele ran masz na ciele... *wziąl ją delikatnie na ramiona, po czym wzbił się w powietrze, i w strone domu ruszył*

ale tata jeszcze nie wrócił *patrzyła na polane *ja muszę z nim porozmawiać i mu tyle powiedzieć *płakała tuląc sie do Tamlina. Pęd powietrza rozwiewał jej włosy*

Gość

Spokojnie, on jest bezpieczny, przynajmniej tak mówił... *wyszeptał, zbliżając się do domu* Ty musisz odpocząć, odpocząć i wyzdrowieć, później z Nim porozmawiasz...